Prokurator wniósł skargę na uchwałę rady miasta dotyczącą ustalenia Strefy Płatnego Parkowania Niestrzeżonego, wprowadzenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w Strefie Płatnego Parkowania Niestrzeżonego, wysokości stawek za parkowanie w Strefie Płatnego Parkowania Niestrzeżonego, wysokości opłat dodatkowych i sposobu ich pobierania.
W zaskarżonej uchwale rada określiła, że opłata dodatkowa podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Zdaniem prokuratora takie uregulowanie stanowi przekroczenie delegacji ustawowej zawartej w art.13f ust. 2 ustawy o drogach publicznych (dalej: u.d.p.). Zgodnie z art.13 ust.1 pkt 1 u.d.p. zasadą jest obowiązek ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Rodzaj sankcji za uchylanie się od uiszczenia opłaty przewiduje natomiast art.13f ust. 1 u.d.p. Z kolei w przepisie art.13f ust. 2 ustawa przyznała radzie miejskiej upoważnienie do uregulowania wyłącznie kwestii wysokości opłaty dodatkowej, która nie może przekraczać 50 zł oraz sposobu jej pobierania. Prokurator w skardze wyjaśnił, że w terminie sposobu pobierania nie mieści się kompetencja rady do uregulowania trybu postępowania w przypadku nieuiszczenia opłaty. Nadto tryb egzekucji został uregulowany w art. 40d ust. 2 u.d.p. Powtarzanie w uchwale uregulowania ustawowego stanowi naruszenie § 137 w zw. z § 143 zasad techniki prawodawczej.
Sąd rozpatrując sprawę, przychylił się do skargi prokuratora i uznał, że uregulowanie tej materii przez radę stanowiło wyjście poza zakres upoważnienia ustawowego, albowiem przepis art.13f ust. 2 u.d.p. nie upoważnia organu samorządowego do ustanawiania trybu dochodzenia należności z tytułu opłat dodatkowych, a jedynie do określenia wysokości i sposobu jej pobierania. Tryb egzekucji opłat dodatkowych został już uregulowany w art. 40d ust. 2 u.d.p., gdzie ustawodawca wyraźnie wskazał, że opłaty powyższe podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Rada gminy (miasta) w ramach stanowionego prawa miejscowego nie może więc wprowadzać odrębnych, „konkurencyjnych” regulacji wyłączających zastosowanie obowiązujących powszechnie aktów ustawowych.
(Wyrok WSA w Poznaniu z 20 grudnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Po 740/16)
